غیبت (اصطلاح معرفت شناختی)
Visits: 55
توسط حمید رجایی · منتشر شده · بروزرسانی شده
غیبت (ش.ش / رسا.ش/ ارت.ش) وضعیتی است برای معلم و متعلم و نیز عالمان و آن این است که آن دو از هم غایب باشند و امکان تعلیم و تعلم و مراوده ی علمی نداشته باشند. چه مسافت جغرافیایی چه مسافت حکمی.چه تقطر و قحط و حرمان و... نقص در اختلاف و آمد و شد عالمان ... همه غیبت است. مثل اینکه دانشمندان در بلاد دور از هم باشند و ارتباط میان آن ها ضعیف باشد. اعظم غیبت ها غیبت امام، حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف است که ما را دچار تقطر و قحط و انزواء نموده است (اگرچه اصح بلکه صحیح آن است که بگوئیم متعلم غایب است نه معلم)
غیبت لزوما معلول تضییع توفیق نیست مانند آنکه عالمان از هم دور باشند و میانشان فواصل باشد. اما تقطر (که شاید محصول غیبت باشد یا نباشد) همواره معلول کاستی توفیق است.
Visits: 55
توسط حمید رجایی · Published 2018-05-13 · Last modified 2018-10-18
توسط حمید رجایی · Published 2016-05-17 · Last modified 2019-08-08
توسط حمید رجایی · Published 2015-04-24 · Last modified 2019-10-03
یکی قطره باران ز ابری چکید
خجل شد چو پهنای دریا بدید
که جایی که دریاست من کیستم؟
گر او هست حقا که من نیستم
چو خود را به چشم حقارت بدید
صدف در کنارش به جان پرورید
برای اینکه جوامع بشری، از رنج توسعه نیافتگی برهند و بتوانند جهانی پاکیزه و انسانی و الهی را شکل دهند؛ باید تکلیف خود را با «خداوند، خود، یکدیگر، طبیعت و علم» روشن کنند. دینداری، اخلاقِ فردی و اجتماعی و علم و علم آموزی، آزادی اندیشه و بیان موسّع و ساختارهای درستِ سیاسی و اقتصادی و… مهمّ ترین کلیدهای پیشرفت هستند. این «تفکّرِ» یک جامعه است که موتور فرهنگ، اقتصاد، سیاست، حاکمیّت و… را روشن می کند و جامعه را به پیش می راند. یک نظریه و ندیشۀ منسجم و تبیین گر بسا می تواند این موتور را روشن کند و پویایی را موجب شود.