فطرت (ش.ش / رسا.ش/فر.ش)
فطرت (ش.ش/رسا.ش/فر.ش) گونه ای شدن است و این است که برای عالمان کشف شود که مفهومی عرفی، که نزد مرد در خیابان بوده، قیمتی تر و ارزشمندتر از مفهوم علومی ای بوده که آن ها کشف کرده اند (یا بگو در نهایت مفهوم علومی، سر از مفهوم عرفی در آوَرَد) این اتفاق در اصطلاح ما «فطرت» نام دارد. (تمدن و فطرت، دو اصطلاح معرفت شناختی اند)